Sağlık çalışanlarının mesleği: Hastaya hizmet ve yakınlık

Kilise’nin Umut Jübilesi’ni kutladığı 2025 yılında, 5-6 Nisan tarihleri ​​Kilise’nin hastaları ve onlara bakanları, yani hemşireleri ve sağlık çalışanlarını düşündüğü ve onlarla birlikte kutlama yaptığı günler olarak belirlendi.

Benim için, bir Cizvit ve hemşire olarak, bu Jübile bana daha fazla dinamizm ve misyonumu hasta Cizvit arkadaşlarımla daha eksiksiz bir şekilde yaşama umudu veriyor. Hemşirelik geçmişi olan bir Cizvit kardeşiyim ve tüm hayatımı İsa Cemiyeti’nde beden ve ruh olarak acı çekenlere daha yakın olmaya adadım. Beş yıl boyunca Kinşasa’daki Cizvit revirinin başkanı ve beş yıl boyunca Demokratik Kongo Cumhuriyeti’ndeki (DRC) Djuma bölgesindeki Cizvit hastanesinin hemşirelik başkanı olarak çalıştım.

Bu asil meslek, insanların karşılaştıkları zorlu sağlık durumlarında onlara destek olmama ve her şeyden önce onlara Tanrı’nın onları sevdiğine ve durumlarına rağmen onları terk etmeyeceğine dair umut ve güvence vermeme yardımcı oluyor. Hizmet verdiğim topluluklarda yoksulluğun ve sağlık hizmetlerine erişim eksikliğinin yıkıcı etkilerine ilk elden tanık oldum. Zorluklara rağmen, baktığım hastaların dayanıklılığı ve gücünden sürekli olarak ilham alıyorum. İhtiyaç sahiplerine rahatlık ve bakım sağlamak, başka hiçbir meslekte bulamadığım bir tatmin ve amaç duygusu getiriyor.

Sağlık mesleği, hemşirelerin keskin gözlem duyularını ve dinleme yeteneklerini kullanabilmelerini gerektirir. Hasta veya hasta kişiyle güven ilişkisi kurmak için insan ve kişilerarası becerilerinden (empati, takdir, saygı, dürüstlük) yararlanırlar, bu da daha iyi bir hemşirelik tanısına ve etkili bir bakım sürecine ulaşmak için daha iyi bir diyaloğu teşvik eder. Hemşirelik, hastalara karşı birçok sorumluluk ve benim durumumda, şu anda çalıştığım Canisio’daki revirdeki hasta ve/veya yaşlı Cizvitlere karşı büyük bir sorumluluk getirir.

Bu Jübile bağlamında, Kilise, hayatlarını hastalara ve ayrıca hastaların kendilerine adayan erkek ve kadınlara (doktorlar, hemşireler, sağlık çalışanları, sağlık sektöründeki gönüllüler ve pastoral sağlık çalışanları) ışık tutmaktadır. Kilise, sağlık çalışanlarının bakımını üstlendikleri kişilere karşı sahip oldukları bakım, görev, hizmet ve destek ilişkisini; hastaların sağlık çalışanlarıyla olan bağımlılık ilişkisiyle ilişkili olarak vurgulamaktadır. Örneğin, COVID-19 salgını sırasında, dünyanın dört bir yanındaki sağlık çalışanları, hayat kurtarmak için kendilerini riske atarak virüse yakalananlara bakmak için yorulmadan çalıştılar. Hasta bireyler ise ihtiyaç duydukları zamanlarda tedavi, destek ve rahatlık için bu sağlık çalışanlarına güvendiler. Hıristiyanlar olarak, hastaların ve onlara bakanların iyileşmesi ve iyileşmesi için dua etmeliyiz.

Bir Cizvit olarak, sağlık alanındaki işimi geçimimi sağlamanın bir yolu olarak görmüyorum, daha ziyade bir Hristiyan çağrısı – bir meslek olarak görüyorum. Misyonuma bu şekilde baktığımda, kendimi hastalara karşı daha fazla şefkat ve dikkatliliğe doğru çekilmiş buluyorum. Bir sağlık çalışanı olarak rolümü sadece bir iş olarak değil, inancımı yaşamanın ve ihtiyaç sahiplerine hizmet etmenin bir yolu olarak görüyorum. Tıbbi tedavi sağlamanın ötesinde, bakımım altındakilere duygusal ve ruhsal destek de sağlıyorum. Çalışmalarıma cömertlikle ve bir çağrı duygusuyla yaklaşarak, hastalarımın hayatlarında gerçek bir fark yaratabiliyorum.

İki revirimizde (Kinşasa, Kongo Demokratik Cumhuriyeti’ndeki Servico ve Roma’daki Canisio) yaşadığım kişisel deneyimden sonra, hemşirelik bakımının hastalara eşlik etmenin ötesinde, onların kendilerine güven kazanmalarına ve toplumda sevildiklerini ve değer gördüklerini hissetmelerine yardımcı olması gerektiğine ikna oldum. Bu, özellikle de aşılması imkansız yükler olarak görülme riski taşıyan tedavi edilemez hastalar için geçerlidir. Her birey, sağlık durumu ne olursa olsun saygı duyulmayı ve bakılmayı hak eder.

Hristiyan bakıcılar olarak sahip olduğumuz sorumluluk, Mesih’e olan inancımızı canlandırır ve sağlıklarıyla ilgili endişeler yüzünden hayattan umutsuz ve cesareti kırılmış olanların yanında olmamız için bize umut verir. İsa’nın Lent sırasında çarmıhta çektiği acıyı düşündüğümüzde, Kireneli Simon’un İsa’nın Haçını taşımasına yardım etmek için yaptığı özverili eylemi görebiliriz. Bu şefkat ve yardım eylemi, ihtiyaç sahiplerine destek ve yardım sağlayan modern zaman bakıcılarının çalışmalarını yansıtır.

Hastaların ve sağlık çalışanlarının jübilesi, sağlık hizmetleri sunma işinin değerli ve etkili olduğunu hatırlatan güçlü bir hatırlatmadır. Bireylere, çabalarının hizmet ettikleri kişilerin hayatlarında önemli bir fark yarattığını bilerek, başkalarına bakım sağlama rollerini yenilenmiş bir özveri ve amaçla benimsemeleri için ilham verir. Bu umut duygusu, bakıcıların çalışmalarına şefkat ve sevgiyle devam etmelerini sağlayabilir ve umudun hacıları olmaya çağrıldığımız bu jübile sırasında Oruç ruhunu gerçekten somutlaştırabilir.